Mijn vader kreeg een hartinfarct. Vanaf dat moment was alles anders. Mijn moeder was al slecht ter been, mijn vader zorgde voor haar en voor het huishouden. Plotseling lag hij in het ziekenhuis en was mijn moeder alleen thuis. Er was hulp nodig met huishouden en zorg. Ondertussen verloor ik mijn baan. De tijd stond even stil – er was alleen nog de zorg voor mijn ouders en een lege toekomst. Het overkomt je soms. Van die gebeurtenissen waar je niets aan kan veranderen maar die je zal moeten aanvaarden zoals ze zijn.
Als er ergens een deur dicht gaat, opent God altijd ergens anders een raam. Natuurlijk is het waar. Maar tussen het moment dat je wereld even stopt en het moment dat je weer goed voorwaarts kan zit stilstand, rouw, acceptatie en daarna nieuwe stilte. In die nieuwe stilte ligt verwachting, hoop en passie. Vanuit die stilte wordt nieuwe creativiteit geboren. Dat is het moment dat je hart weer opengaat en je volledig JA kan zeggen op een nieuwe stap, met open ogen en een open hart. Wanneer er een deur sluit, dan mag je de tijd nemen om tot jezelf te komen voor je dat open raam wil omarmen, – of misschien zelfs maar kan zien. Wat kan je doen om jezelf te helpen wanneer er een deur sluit en je het open raam nog niet ziet of nog niet kan accepteren?
1. Zet je nuchterheid even aan de kant
We zijn trots op onze Hollandse nuchterheid. Dat kan heel nuttig zijn om zaken van de grond te krijgen. Maar het kan er ook voor zorgen dat je dissocieert van je emoties. Wanneer je nuchterheid gebruikt om een heftige gebeurtenis niet te hoeven voelen, dan zeg je bijvoorbeeld: zulke dingen gebeuren nu eenmaal, laten we er geen tranendal van maken. Of: ik lig dan wel in scheiding, maar de buurtvrouw is weduwe. Je maakt je eigen situatie kleiner door die van een ander erger te maken.
Balans is hier het toverwoord. Gebruik je nuchterheid gerust om zaken voor elkaar te krijgen die nodig zijn maar als je last krijgt van vermoeidheid, bitterheid, ergernis, nervositeit, druk op je keel, pijn in je nek en schouders, hoofd- of buikpijn, dan is het tijd om de nuchterheid even te pauzeren en je gevoel de ruimte te geven. Je mag stilstaan bij wat je overkomen is en wat dat met jou doet.
2. Maak tijd vrij voor jezelf om in volledige stilte te zijn
Als we niet willen voelen, zorgen we vaak dat onze agenda’s lekker vol zijn. Dan hebben we geen tijd om te voelen. Hebben we even niets gepland, dan is afleiding in de vorm van telefoon, tv, boek of tijdschrift binnen handbereik. Kies in plaats van het zoeken van afleiding eens voor volledige stilte. Zet geen geleide meditatie op, visualiseer niks. Bedenk dat je jouw emoties en gedachten hebt, maar niet bent. Jij bent datgene dat de emoties en gedachten waarneemt.
Merk de gedachten op, maar doe er niets mee. Laat elke gedachte en emotie zich aandienen. Voel wat het doet met je lichaam. Voel je het in je buik, bij je hart of bij je keel? Kan je de emotie benoemen die erbij hoort? Welke spieren willen trillen of bewegen? Beweeg maar gewoon mee en blijf observeren.
De eerste keren dat je dit doet is het mogelijk dat je veel onrust voelt in je lichaam, maar laat je daardoor niet ontmoedigen. Blijf in de stilte en bij jezelf aanwezig tot je lichaam, je emoties en gedachten kalmeren. Daarna volgt er welkome ontspanning. Vind je het te moeilijk om helemaal in de stilte te zijn dan kan je jezelf ook ruimte geven met creativiteit. Je kan flowschrijven, geef je gedachten aan het papier. Kleur, teken, knutsel, dans of zing en geef je gevoel langs die weg de ruimte.
3. Ontdek je spiegels
Een negatieve spiegel is een stukje (on)bewust patroon dat je weerspiegeld ziet in de woorden van de ander. Je stopt bijvoorbeeld direct met emotie wanneer je gesprekspartner je de zonnige kant van de zaak wil laten inzien, of je gaat zo veel zorg geven dat je de zorg voor jezelf vergeet. Die reactie heb je jezelf onbewust aangeleerd veilig, verzorgd, gevoed en geliefd te zijn.
Bijvoorbeeld: je vader zei vroeger altijd tegen je dat je je niet moest aanstellen als je huilde. Je hebt jezelf geleerd je tranen te bedwingen zodat hij goedkeuring voor je zou hebben. Dat kan op latere leeftijd voor een gevoel van afwijzing zorgen wanneer iemand in onze omgeving ons vertelt dat we niet bij de pakken neer hoeven te gaan zitten. Dat lijkt op je vader die zei: ‘stel je niet aan’, maar dan in lieve woorden verpakt. Je vertoont dezelfde reactie: ik mag niet voelen, ik bedwing mijn tranen. Maar tegelijk voel je je niet gezien, niet gehoord of onbegrepen. Je emoties worden op dat moment door de ander niet erkend terwijl je daar wel behoefte aan had. Hoewel dit rot voelt, is er een prachtige uitweg door jezelf toestemming te geven de emotie toe te laten. Je mag er zijn, met emotie en al.
4. Omgaan met een heftige gebeurtenis: Zoek hulp bij een professional
Mijn vader is inmiddels thuis uit het ziekenhuis. De thuiszorg is geregeld, de schrik hem bijna te verliezen is omgeslagen in dankbaarheid dat hij er nog is. Langzaamaan komt er ruimte voor erkenning van het nieuwe groeiproces die door deze heftige gebeurtenis in mij in gang is gezet.
Wil je ook holistisch omgaan met heftige gebeurtenissen? Volg dan deze tips en blijf ruimte geven aan en luisteren naar je lichaam, je emoties, je gedachten en energie. Kom je er alleen niet uit, vraag dan hulp aan vrienden, je huisarts of een professional, zoals een holistisch therapeut of coach. Een holistische therapeut heeft hele goede oefeningen om je op een holistische wijze te begeleiden bij een reis in jezelf, om te ontdekken waarom je deze (negatieve) trigger of spiegel hebt en hoe je er anders mee om kan gaan. Op deze manier hoef je het niet alleen te dragen.
Lees ook:
